Zabytkowe centrum wsi
Rynek w Hybiach jest dziś
wyjątkowym przykładem typowej murowanej architektury „in situ”, ma wyraźną
zabytkową atmosferę, a samo centrum wsi – prostokątny rynek – objęto ochroną
jako strefę zabytkową. W XIII w. Hybie uzyskały status wolnego królewskiego miasta
górniczego. Prostokątny rynek najprawdopodobniej służył, jak to jest w
przypadku innych miast średniowiecznych, do organizowania targów. Wokół rynku
pobudowano szerokie kamienice z bramami lub bez i szeregowe trójdzielne
domy wzdłuż parceli z izbą od ulicy i otwartą sienią – podwórzem. W ten sposób
mieszkało i dalej mieszka kilka rodzin za sobą na jednym podwórzu. Za częścią
mieszkalną znajdują się budynki gospodarcze, gumna i spichlerze. Murowane domy
z klasycystyczną fasadą od XIX w. stały się charakterystycznym elementem
architektury miasteczka. Świadczy o tym szeregowa zabudowa przy głównej drodze
i bocznych uliczkach Hybiów. Murowany dom z kamienia, później z cegły palonej,
ma prosty kształt, posiada dach dwuspadowy i murowaną ścianę szczytową. Na nowszych
domach murowanych można także zauważyć wpływ secesji węgierskiej, którą z
Pesztu przynieśli hybscy murarze. Po 1945 r. Hybie rozrosły się o nowe ulice i
domy, w miejscu dawnego urzędu gminy stoi budynek nowego urzędu gminy, w
miejscu karczmy gminnej z XVIII w. stoi Dom Kultury, do dziś zachowała się fara
ewangelicka i katolicka, budynek szkoły (dawniej ludowej) z 1902 r., która
została wybudowana według projektu architekta Harminca.