Zabytkowe centrum wsi
Rynek w Hybiach jest dziś wyjątkowym przykładem
typowej murowanej architektury „in situ”, ma wyraźną zabytkową atmosferę, a
samo centrum wsi – prostokątny rynek – objęto ochroną jako strefę zabytkową. W
XIII w. Hybie uzyskały status wolnego królewskiego miasta górniczego. Prostokątny
rynek najprawdopodobniej służył, jak to jest w przypadku innych miast
średniowiecznych, do organizowania targów. Wokół rynku pobudowano szerokie
kamienice z bramami lub bez i szeregowe trójdzielne domy wzdłuż parceli z
izbą od ulicy i otwartą sienią – podwórzem. W ten sposób mieszkało i dalej
mieszka kilka rodzin za sobą na jednym podwórzu. Za częścią mieszkalną znajdują
się budynki gospodarcze, gumna i spichlerze. Murowane domy z klasycystyczną
fasadą od XIX w. stały się charakterystycznym elementem architektury
miasteczka. Świadczy o tym szeregowa zabudowa przy głównej drodze i bocznych
uliczkach Hybiów. Murowany dom z kamienia, później z cegły palonej, ma prosty
kształt, posiada dach dwuspadowy i murowaną ścianę szczytową. Na nowszych
domach murowanych można także zauważyć wpływ secesji węgierskiej, którą z
Pesztu przynieśli hybscy murarze. Po 1945 r. Hybie rozrosły się o nowe ulice i
domy, w miejscu dawnego urzędu gminy stoi budynek nowego urzędu gminy, w
miejscu karczmy gminnej z XVIII w. stoi Dom Kultury, do dziś zachowała się fara
ewangelicka i katolicka, budynek szkoły (dawniej ludowej) z 1902 r., która
została wybudowana według projektu architekta Harminca.