34-400 Nowy Targ
Zamek należy do typu tzw. zamków miejskich –
został wzniesiony bezpośrednio na terenie miasta w celu obrony przed
wrogami. Okazało się jednak, że jego właściciele walczyli przeciwko Kieżmarkowi,
który nie chciał się zrzec praw wolnego miasta królewskiego i zostać zwykłym
miasteczkiem poddańczym.
Drewniany ewangelicki kościół artykularny został wpisany na listę UNESCO w
ramach wpisu zespołu drewnianych świątyń położonych w słowackiej części łuku
Karpat w 2008 roku. Kościół pochodzi z czasów nietolerancji religijnej, kiedy protestanci
na mocy postanowień 26. artykułu sejmu z Sopron z 1681 roku mogli budować
dla siebie kościoły wyłącznie poza obrębem murów miejskich w ściśle określonym
miejscu i wyłącznie na koszt kościoła.
W latach 1787 – 1852 przy ośmioletnim gimnazjum
powstały tzw. klasy akademickie z katedrą filozofii, prawa i teologii, dzięki
czemu szkoła przekształciła się w liceum. W budynku liceum znajduje się biblioteka –
największa szkolna zabytkowa biblioteka w Europie Środkowej, która zaczęła
powstawać wraz ze szkołą. Znajduje się tu 150 000 woluminów z wszelkich
możliwych dziedzin wydanych w różnych językach świata.
Kieżmarska świątynia jest najmłodszym i zarazem jednym z największych
spiskich trójnawowych kościołów gotyckich. Przy wejściu do zakrystii znajdują
się dwa pastoforia. Belka tęczowa łączy prezbiterium z tak samo szeroką środkową nawą
pseudohalowego trójnawowego wnętrza. Fundamenty wieży świątyni pochodzą z pierwszej
połowy XIII w., na parterze znajdują się pozostałości archiwolty wiodącej do
nawy głównej, pozostałości sklepień, a w rogach – ślady kamiennego żebrowania o
charakterze blokowym.
W drugiej połowie XIX w. kieżmarscy ewangelicy
postanowili wznieść nową, bardzie reprezentacyjną świątynię – drewniany kościół
artykularny niszczał i zaczął być niebezpieczny, zwłaszcza pod względem
statyki. Budynek kościoła rzeczywiście zwracał uwagę swoim wyglądem podobnym trochę
do synagogi, trochę do meczetu i nietradycyjnym czerwonym i zielonym kolorem
elewacji. Jest to jednonawowy kościół, przestrzeń ołtarzowa znajduje się na
podwyższeniu.
Pierwszy ratusz kieżmarski stał przy jednej z
najstarszych ulic miasta – Starý trh. Po najeździe husytów w 1433 r. miasto
częściowo spłonęło, a centrum przeniesiono do innej jego dzielnicy, gdzie
utworzono nowy rynek. Po rozległym pożarze ratusz został w latach 1541 – 1555
przebudowany przez mistrza Kuntza z Kieżmarku i uzyskał renesansowy wygląd. Dzisiejsza bryła i
nadbudówka drugiego piętra są efektem przebudowy po ostatnim dużym pożarze w
1922 r.
Najstarsze kieżmarskie cmentarze znajdowały się
przy kościele św. Michała, św. Elżbiety i św. Krzyża. Kościół pw. św. Michała był częścią słowiańskiej osady położonej na szczycie nad dzisiejszą
stacją kolejową. Na cmentarzu pochowano m.in. dr. Vojtecha Alexandra z rodziną, profesorów
wykładających w liceum i gimnazjum, jak np. Fridrich Scholez, Jozef Dlhány i
in. Wiele
grobów jak i sam cmentarz wpisano na listę zabytków Słowacji Wschodniej.
