34-400 Nowy Targ
Zamek należy do typu tzw. zamków miejskich – został wzniesiony bezpośrednio
na terenie miasta w celu obrony przed wrogami. Okazało się jednak, że
jego właściciele walczyli przeciwko Kieżmarkowi, który nie chciał się zrzec
praw wolnego miasta królewskiego i zostać zwykłym miasteczkiem poddańczym.
Drewniany ewangelicki kościół artykularny został wpisany na listę UNESCO w
ramach wpisu zespołu drewnianych świątyń położonych w słowackiej części łuku
Karpat w 2008 roku. Kościół pochodzi z czasów nietolerancji
religijnej, kiedy protestanci na mocy postanowień 26. artykułu sejmu z Sopron
z 1681 roku mogli budować dla siebie kościoły wyłącznie poza obrębem murów
miejskich w ściśle określonym miejscu i wyłącznie na koszt kościoła.
W latach 1787 – 1852 przy ośmioletnim gimnazjum powstały tzw. klasy
akademickie z katedrą filozofii, prawa i teologii, dzięki czemu szkoła
przekształciła się w liceum. W budynku liceum znajduje się biblioteka –
największa szkolna zabytkowa biblioteka w Europie Środkowej, która zaczęła
powstawać wraz ze szkołą. Znajduje się tu 150 000 woluminów z wszelkich
możliwych dziedzin wydanych w różnych językach świata.
Kieżmarska świątynia jest najmłodszym i zarazem jednym z największych
spiskich trójnawowych kościołów gotyckich. Przy wejściu do zakrystii znajdują
się dwa pastoforia. Belka tęczowa łączy prezbiterium z tak samo szeroką
środkową nawą pseudohalowego trójnawowego wnętrza. Fundamenty wieży
świątyni pochodzą z pierwszej połowy XIII w., na parterze znajdują się
pozostałości archiwolty wiodącej do nawy głównej, pozostałości sklepień, a w
rogach – ślady kamiennego żebrowania o charakterze blokowym.
W drugiej połowie XIX w. kieżmarscy ewangelicy postanowili wznieść nową,
bardzie reprezentacyjną świątynię – drewniany kościół artykularny niszczał i
zaczął być niebezpieczny, zwłaszcza pod względem statyki. Budynek kościoła
rzeczywiście zwracał uwagę swoim wyglądem podobnym trochę do synagogi, trochę
do meczetu i nietradycyjnym czerwonym i zielonym kolorem elewacji. Jest to
jednonawowy kościół, przestrzeń ołtarzowa znajduje się na podwyższeniu.
Pierwszy ratusz kieżmarski stał przy jednej z najstarszych ulic miasta –
Starý trh. Po najeździe husytów w 1433 r. miasto częściowo spłonęło,
a centrum przeniesiono do innej jego dzielnicy, gdzie utworzono nowy
rynek. Po rozległym pożarze ratusz został w latach 1541 – 1555
przebudowany przez mistrza Kuntza z Kieżmarku i uzyskał renesansowy
wygląd. Dzisiejsza bryła i nadbudówka drugiego piętra są efektem
przebudowy po ostatnim dużym pożarze w 1922 r.
Najstarsze kieżmarskie cmentarze znajdowały się przy kościele
św. Michała, św. Elżbiety i św. Krzyża. Kościół pw.
św. Michała był częścią słowiańskiej osady położonej na szczycie nad
dzisiejszą stacją kolejową. Na cmentarzu pochowano m.in. dr. Vojtecha
Alexandra z rodziną, profesorów wykładających w liceum i gimnazjum, jak np.
Fridrich Scholez, Jozef Dlhány i in. Wiele grobów jak i sam cmentarz
wpisano na listę zabytków Słowacji Wschodniej.
